De laatste AIESEC stad alweer!

Lieve mensen,

ruim 4 weken zijn we nu al weg en inmiddels dus ook al over de helft van ons Ambassadeursavontuur. Maar daar willen we nog even niet aan denken want er staat voor de aankomende weken nog genoeg op de planning, alleen geen AIESEC meer. Op dit moment zijn we in Brasov, een stad midden in de bergen met een heus Dracula kasteel.

De vier dagen die we door hebben gebracht in Sibiu waren werkelijk geweldig. De stad is fantastisch en ook voor de Local Committee hebben we veel kunnen doen. Dit hield in dat we meetingen hadden met alle Vice Presidents en ook met de regio coach van AIESEC veel over het beleid hebben gepraat. Toppunt was onze welkomsparty: een grote club waar wij totaal underdressed verschenen maar op Ladies Night alle vrouwen de hele avond gratis mogen drinken.

Vanaf Sibiu zijn we afgereisd naar Bran, een klein plaatsje naast Brasov waar het beroemde Dracula kasteel ligt. Hier vond de Local Planning Meeting van AIESEC Brasov plaats. In deze twee dagen hebben we het kasteel bezichtigd en een middag vol teambuildingactiviteiten voor de LC gefaciliteerd.

Gisteren en vandaag zijn we Brasov ingegaan maar jammer genoeg werkt het weer niet echt mee. Regen, regen en nog eens regen. Schijnt in deze regio iets normaler te zijn door de ligging midden in de bergen. Toch is de stad heel mooi en de LC heel gezellig. Vanavond hebben we een Local Committee Meeting waarbij wij een Holland Presentation zullen geven, met aansluitend een welkomsborrel voor een aantal trainees die deze week zijn aangekomen. Dit zal voor ons tevens de (voorlopige) afsluiting zijn van de AIESEC LC's die we aandoen. Morgen vertrekken we naar Boekarest waar we aan een humanitair project gaan werken (SOS Kinderdorpen) en daarna nemen ook wij eens een paar dagen vrij! Welverdiend vinden we zelf.

Om ons verhaal af te sluiten willen we toch een paar dingetjes noemen die ons nog al opvallen hier:
- de laatste paar steden slapen we voornamelijk in dorms en al kennen we de Nederlandse dorms wel, Roemeense zijn toch echt iets anders. Zo slaap je gerust met 4 wildvreemde mensen op zo'n 14m2, waarmee je dus ook de twee tamelijk schrale ladekasten deelt en zijn de douches gemengd. Nou zou dit niet zo'n probleem zijn als er sloten waren. Of deuren. Ja, jullie begrijpen het goed. Zo'n 10 douches op een rij met als je geluk hebt een ieniemienie douchegordijntje. Bonding zullen we het maar noemen.
- Openings- en sluitingstijden zijn redelijk onbepaald. Voorbeeld: de toerist office zit ineens midden op de dag dicht. Aan een vrouwtje bij de balie vragen we wanneer het weer open zal zijn. Antwoord: "One hour, two hours.. I don't know".
- Waarom zou je nog naar Italie gaan, als je ook naar Roemenie kan? Overal, maar dan ook echt overal, wordt je doodgegooid met pizza's, pasta's, ijs en zoals het echte Italianen behoord leiden alle wegen naar Boekarest.
- En over wegen gesproken, als je ze zo kunt noemen tenminste. Er bestaan hier "wegen" die uit meer gaten bestaan dan asfalt. Dit is dan een primaire weg van de ene best grote stad naar de andere best grote stad. Toch weerhoud dit buschauffeurs er niet van met 120km per uur midden op een bergweggetje te gaan inhalen. Die vrachtwagen reed immers maar 118km per uur, veel te langzaam. Dat de doorgetrokken streep hier blijkbaar van geen enkele betekenis is, waren we ook al snel achter. Oftewel, we're lucky to be alive!

Tot het volgende verslag uit het wonderlijke en veelzijdige Roemenie!